نرگس محمدی، نائب رییس کانون مدافعان حقوق بشر که اینک در زندان دوران محکومیت خود را می‌گذراند در نامه‌ای به نمایندگان عضو کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی، با اشاره به موضوع «سلول انفرادی»، خواستار تشکیل کمیته‌ای برای بررسی ابعاد حقوقی- امنیتی این پدیده شد.

مریم اکبری منفرد، زندانی بند زنان زندان اوین که به ۱۵ سال زندان محکوم است در واکنش به بازدید سفرای ۴۵ کشور جهان از زندان اوین و تعریف‌های برخی از سفرا پس از دیدار از اوین نامه‌ای خطاب به آن‌ها نوشته و در آن بخشی از واقعیت موجود که در بند زنان زندان‌های اوین، شهر ری و گوهر دشت کرج داشته را طی هشت سالی که تاکنون در زندان بوده بیان کرده است.

نوروز ۱۳۸۷، جمعی کوچک از جوانان ایرانی ، تلاششان برای ترویج حقوق بشر در این مرز و بوم را با تاسیس سایت "آگاهی" به مرحله ای تازه رساندند. تلاشی که با راه اندازی چند کارگاه ترویجی و یک وبلاگ کوچک آغاز شده بود، در نوروز ۱۳۸۷ ، به تاسیس یک سایت اینترنتی منجر شد.

«تند و تند حرف مي زد، انقدر تند كه آن اوايل برخي وقت‌ها نمي فهميدم چه مي گويد و مدام مي پرسيدم چی می‌گي راحله؟ روزهاي اول كه رفته بودم بند، گفت: برام عروسک باربی می‌خری؟ می‌توني بگی ترانه برام سی‌دی كارتون بياره؟ آخه خيلی دوست دارم. فكر می‌كردم شوخی مي كند، دختر ٣٠ ساله و عروسك باربي.اما بقيه گفتند راست مي گويد و عاشق عروسك و فيلم‌هاي كارتون است.

هم برايش عروسك گرفتم هم تعداد زيادي سي دي كارتون،.مثل بچه ها ذوق كرد، انگار از خوشحالي توي آسمان ها بود.براي عروسك لباس دوخت، سي دي هاي كارتون را بارها و بارها نگاه مي كرد، آن ته بند، با آن تلويزيون و دي وي دي پلير كهنه و قديمي. وقتي كارتون مي‌ديد هرچقدر صدايش مي زدي نمي شنيد، دركارتون سيندرلا و سفيد برفي و ....غرق مي‌شد، شايد خودش را مثل سيندرلا می‌ديد، شايد كوتوله هاي سفيدبرفي او را تا برف هاي خوشبختي مي بردند.

از شانزده سالگي در زندان بود، قبلش هم در خانه‌اي پراز فقر و نداري كودكي نكرده بود، راحله عاشق عروسک باربی‌‌اش بود، با ذوق به همه نشانش مي‌داد، برايش اسم گذاشته بود...

۱۶ دي ۱۳۹۴ (۶ ژانویه ۲۰۱۶)
برگرفته از وب سایت سرویس خبری جامعه

مالاوی- فیلمی دربارۀ یک خواهر و برادر در روستایی در قلب آفریقا، قدرت سینما را برای کمک به تغییرات سازندۀ اجتماعی و تحرک بخشیدن به گفتگوهای هدفمند نشان می‌دهد.

چهل و دو سال پس از تصویب «اعلامیهء جهانی حقوق بشر» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سی ماده، اجلاس وزیران امور خارجهء کشورهای اسلامی در قاهره، در پانزدهم مرداد سال ۱۳۶۹ (پنجم اوت ۱۹۹۰) «اعلامیۀ اسلامی حقوق بشر» را (که در پايان اين مقاله آمده) به تصویب رساند.

در سال ٢٠١٦ موضوع اسلام و اسلاميسم همچنان از مباحث داغ رسانه های عمومی در فرانسه است. روزنامه اومانیته، يکی از معتبرترين روزنامه‌های سراسری فرانسه، با گرايش چپ ، به تازگی ( جمعه ٢١ اکتبر) مصاحبه ای با شهلا شفیق منتشر کرد که توجه فراوانی برانگيخت. ترجمه فارسی اين مصاحبه را می خوانيد

هجدهم جولای 2016
عفو بین الملل
مقامات ایرانی با منتهای سنگدلی جان زندانیان عقیدتی و سیاسی کشور را با محروم ساختن آنان از خدمات مناسب پزشکی و درمانی به خطر می اندازند و با سلامتشان بازی می کنند. بنابر گزارش جدید عفو بین الملل که امروز منتشر شد، زندانیان در خطر مرگ، معلولیت های دائمی، یا دیگر آسیب های جدی و مادام العمر قرار دارند.
گزارش گروگانگیری سلامت:
بازداشتن بیرحمانه زندانیان در ایران از خدمات درمانی، تصویر غم انگیزی از شرایط زندانیان و سلامتشان در زندانهای ایران به دست می دهد. این گزارش شواهد قاطعی در دست دارد که نشان می دهند نظام قضایی، خصوصاً دادستانی و حتی مقامات زندان به نیت توهین، تحقیر، ارعاب یا تنبیه و گرفتن اعتراف یا وا داشتن به توبه عمداً و بی رحمانه دسترسی زندانیان را به امکانات درمانی و پزشکی محدود و ممنوع می کنند.
به گفته فیلیپ لوتر، مدیر برنامه عفو بین الملل خاور میانه و آفریقای شمالی: «گروگان گرفتن سلامت افراد امری عادی در زندان های ایران است.

محسنی اژه‌ای- سخنگوی قوه قضائیه- در نود‌و هشتمین نشست خبری خود در تاریخ ۱۳ تیر ماه اعلام کرد: "طبق توصیه رهبر جمهوری اسلامی ایران، ستاد حقوق بشر قوه قضائیه در تدارک پیش نویس اعلامیه حقوق بشر اسلامی است."

اولین بار نیست که حکومت ایران برای فرار از پاسخ گویی به نقض حقوق بشر، به اسلام متوسل شده و صحبت از "حقوق بشر اسلامی می‌‌کند تا بتواند پاسخی به معترضان داخلی‌ و بین المللی بدهد و سر پوشی بر عملکرد نادرست خود بگذارد.

جناب آقای احمد شهید،
گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران،

داستانم را می‌دانید. برادرم را کشتند، مادرم را نیمه‌جان کردند، همسرم را چشم به راه نگه داشتند و اینک هشت سال است که من زندانی‌ام. اکنون که این نامه را شروع کرده‌ام، نمی‌دانم که آیا روح آشفته‌ام نوشتن آن را تا به آخر تاب خواهد آورد و نمی‌دانم که آیا نامه نوشته‌شده به دست شما خواهد رسید یا نه. حتما می‌دانید، یعنی امیدوارم که بدانید، دیوان عالی این بار تقاضای اعاده دادرسی من را رد کرده و فاصله من با مرگ از هر زمان دیگری کم‌تر است.