نوروز ۱۳۸۷، جمعی کوچک از جوانان ایرانی ، تلاششان برای ترویج حقوق بشر در این مرز و بوم را با تاسیس سایت "آگاهی" به مرحله ای تازه رساندند. تلاشی که با راه اندازی چند کارگاه ترویجی و یک وبلاگ کوچک آغاز شده بود، در نوروز ۱۳۸۷ ، به تاسیس یک سایت اینترنتی منجر شد.

«تند و تند حرف مي زد، انقدر تند كه آن اوايل برخي وقت‌ها نمي فهميدم چه مي گويد و مدام مي پرسيدم چی می‌گي راحله؟ روزهاي اول كه رفته بودم بند، گفت: برام عروسک باربی می‌خری؟ می‌توني بگی ترانه برام سی‌دی كارتون بياره؟ آخه خيلی دوست دارم. فكر می‌كردم شوخی مي كند، دختر ٣٠ ساله و عروسك باربي.اما بقيه گفتند راست مي گويد و عاشق عروسك و فيلم‌هاي كارتون است.

هم برايش عروسك گرفتم هم تعداد زيادي سي دي كارتون،.مثل بچه ها ذوق كرد، انگار از خوشحالي توي آسمان ها بود.براي عروسك لباس دوخت، سي دي هاي كارتون را بارها و بارها نگاه مي كرد، آن ته بند، با آن تلويزيون و دي وي دي پلير كهنه و قديمي. وقتي كارتون مي‌ديد هرچقدر صدايش مي زدي نمي شنيد، دركارتون سيندرلا و سفيد برفي و ....غرق مي‌شد، شايد خودش را مثل سيندرلا می‌ديد، شايد كوتوله هاي سفيدبرفي او را تا برف هاي خوشبختي مي بردند.

از شانزده سالگي در زندان بود، قبلش هم در خانه‌اي پراز فقر و نداري كودكي نكرده بود، راحله عاشق عروسک باربی‌‌اش بود، با ذوق به همه نشانش مي‌داد، برايش اسم گذاشته بود...

۱۶ دي ۱۳۹۴ (۶ ژانویه ۲۰۱۶)
برگرفته از وب سایت سرویس خبری جامعه

مالاوی- فیلمی دربارۀ یک خواهر و برادر در روستایی در قلب آفریقا، قدرت سینما را برای کمک به تغییرات سازندۀ اجتماعی و تحرک بخشیدن به گفتگوهای هدفمند نشان می‌دهد.

چهل و دو سال پس از تصویب «اعلامیهء جهانی حقوق بشر» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سی ماده، اجلاس وزیران امور خارجهء کشورهای اسلامی در قاهره، در پانزدهم مرداد سال ۱۳۶۹ (پنجم اوت ۱۹۹۰) «اعلامیۀ اسلامی حقوق بشر» را (که در پايان اين مقاله آمده) به تصویب رساند.

در سال ٢٠١٦ موضوع اسلام و اسلاميسم همچنان از مباحث داغ رسانه های عمومی در فرانسه است. روزنامه اومانیته، يکی از معتبرترين روزنامه‌های سراسری فرانسه، با گرايش چپ ، به تازگی ( جمعه ٢١ اکتبر) مصاحبه ای با شهلا شفیق منتشر کرد که توجه فراوانی برانگيخت. ترجمه فارسی اين مصاحبه را می خوانيد

هجدهم جولای 2016
عفو بین الملل
مقامات ایرانی با منتهای سنگدلی جان زندانیان عقیدتی و سیاسی کشور را با محروم ساختن آنان از خدمات مناسب پزشکی و درمانی به خطر می اندازند و با سلامتشان بازی می کنند. بنابر گزارش جدید عفو بین الملل که امروز منتشر شد، زندانیان در خطر مرگ، معلولیت های دائمی، یا دیگر آسیب های جدی و مادام العمر قرار دارند.
گزارش گروگانگیری سلامت:
بازداشتن بیرحمانه زندانیان در ایران از خدمات درمانی، تصویر غم انگیزی از شرایط زندانیان و سلامتشان در زندانهای ایران به دست می دهد. این گزارش شواهد قاطعی در دست دارد که نشان می دهند نظام قضایی، خصوصاً دادستانی و حتی مقامات زندان به نیت توهین، تحقیر، ارعاب یا تنبیه و گرفتن اعتراف یا وا داشتن به توبه عمداً و بی رحمانه دسترسی زندانیان را به امکانات درمانی و پزشکی محدود و ممنوع می کنند.
به گفته فیلیپ لوتر، مدیر برنامه عفو بین الملل خاور میانه و آفریقای شمالی: «گروگان گرفتن سلامت افراد امری عادی در زندان های ایران است.

محسنی اژه‌ای- سخنگوی قوه قضائیه- در نود‌و هشتمین نشست خبری خود در تاریخ ۱۳ تیر ماه اعلام کرد: "طبق توصیه رهبر جمهوری اسلامی ایران، ستاد حقوق بشر قوه قضائیه در تدارک پیش نویس اعلامیه حقوق بشر اسلامی است."

اولین بار نیست که حکومت ایران برای فرار از پاسخ گویی به نقض حقوق بشر، به اسلام متوسل شده و صحبت از "حقوق بشر اسلامی می‌‌کند تا بتواند پاسخی به معترضان داخلی‌ و بین المللی بدهد و سر پوشی بر عملکرد نادرست خود بگذارد.

جناب آقای احمد شهید،
گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران،

داستانم را می‌دانید. برادرم را کشتند، مادرم را نیمه‌جان کردند، همسرم را چشم به راه نگه داشتند و اینک هشت سال است که من زندانی‌ام. اکنون که این نامه را شروع کرده‌ام، نمی‌دانم که آیا روح آشفته‌ام نوشتن آن را تا به آخر تاب خواهد آورد و نمی‌دانم که آیا نامه نوشته‌شده به دست شما خواهد رسید یا نه. حتما می‌دانید، یعنی امیدوارم که بدانید، دیوان عالی این بار تقاضای اعاده دادرسی من را رد کرده و فاصله من با مرگ از هر زمان دیگری کم‌تر است.

افول آزادی بیان در سراسر دنیا
اکونومیست

چرا به رغم توسعه‌ی رسانه‌های اجتماعی و فناوری‌های نوینی که به افراد اجازه می‌دهند افکار و دیدگاه‌های خود را منتشر کنند، آزادی بیان نه تنها توسعه‌ی چشمگیری نیافته بلکه موارد نقض آن افزایش یافته است؟ این مقاله با بررسی این موارد در کشورهای مختلف تلاش می‌کند به این پرسش پاسخ دهد.[1]

در ژوئیه‌ی سال 2012، مردی موسوم به «سام باسیل» ویدئوی کوتاهی در یوتیوب منتشر کرد. این ویدئو محمد، پیامبر اسلام، را نشان می‌داد که با زنان مختلف به بستر می‌رود، در نبردهای خون‌بار می‌جنگد، و اعلام می‌کند: «تمام نامسلمان‌ها کافر اند. زمین‌ها، زن‌ها، و بچه‌های‌شان غنایم ما هستند.»

نامه عبدالکریم لاهیجی، رئیس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر به زید رعدالحسین، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل

۲۲ آپریل ۲۰۱۶ (۳ اردیبهشت ۱۳۹۵)

آقای زید رعدالحسین، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل،

با ارسال این نامه توجه شما را به وضعیت وخیم زندانیان عقیدتی و زندانیان سیاسی در ایران، و به‌ویژه زندانیان محروم از مراقبت مناسب پزشکی، جلب ‌می‌کنم.

پیش از ارائه‌ی اطلاعاتی درباره‌ی زندانیان بیمار، به‌طورِ خلاصه بعضی از مقررات سازمان ملل را در این زمینه و نیز مقررات آئین‌نامه زندان‌های ایران را یادآور ‌می‌شوم.

ماده ۲۲ (۲) «ﻣﻘﺮرات ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻌﻴﺎر ﺑﺮاي رﻓﺘﺎر ﺑﺎ زﻧﺪاﻧﻴﺎن» مصوب شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل در ۱۳ مه ۱۹۷۷ مقرر می‌کند: زندانیان بیماری که نیاز به مداوای تخصصی دارند باید به موسسه‌های تخصصی یا بیمارستان‌های عادی منتقل شوند.

بر اساس ماده‌ی ۴۵ (۳) همان مقررات: انتقال زندانیان باید به هزینه‌ی اداره زندان باشد و شرایط یکسانی برای همه‌ی آنها فراهم شود.

ماده‌ی ۶ (۱) مقررات، ناظر بر ماده‌های بالا است: مقررات زیر به‌طورِ غیرجانبدارانه به اجرا درخواهندآمد. هیچ تبعیضی بر اساس نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده‌ی سیاسی یا عقاید دیگر، منشأ ملی یا اجتماعی، مالکیت، تولد یا جنبه‌ای دیگر، نباید اعمال شود.

اصول اساسی رفتار با زندانیان (۱۹۹۰) مصوب سازمان ملل مقرر ‌می‌دارند که همه‌ی «زندانیان به خدمات بهداشتی موجود در کشور بدون تبعیض بر اساس وضعیت حقوقی خود، دسترسی داشته باشند» (بند ۹).

مجموعه‌ی اصول برای حمایت از همه‌ی اشخاص در هر شکلی از بازداشت یا زندان، مصوب مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۸۸، مقرر ‌می‌دارد: «فرد بازداشت‌شده یا زندانی پس از پذيرش در محل بازداشت يا زندان بايد در اسرع وقت مورد معاينه پزشكی مناسب قرار گیرد و پس از آن مراقبت و درمان پزشكی بايد در هنگام لزوم برای وی فراهم شود. اين مراقبت و درمان رايگان خواهد بود» (اصل ۲۴).

آئين‎نامه‌ی اجرايي سازمان زندان‌های ایران در مورد مداوای کلیه‌ی زندانیان در داخل زندان و خارج آن چنین مقرر ‌می‌دارد: «تا جايي كه امكان‌پذير است بايد ترتيبي اتخاذ شود كه احتياج‌هاي درماني و بهداشتي محكومان بيمار در داخل مؤسسه يا زندان تأمين شود تا به انتقال محكوم به خارج از مؤسسه يا زندان نيازي نباشد. با اين همه در موارد ضروري خروج محكوم از زندان براي معالجه بايستي با تأييد بهداري زندان و اجازه رييس مؤسسه يا زندان و موافقت قاضي ناظر باشد» (ماده‌ی ۱۰۳).

تأسف‌بار است که دولت‌مردان جمهوری اسلامی ایران پیوسته از رعایت تعهدات بین‌المللی تصریح‌شده در مقررات سازمان ملل و حتا مقررات خود، به‌ویژه در مورد فراهم کردن امکان دسترسی زندانیان عقیدتی به مداوای مناسب و منظم پزشکی، سر باز زده‌اند. هم‏چنان‌که در زیر ملاحظه خواهید کرد، قصور این دولت‌مردان از ارائه‌ی مراقبت پزشکی و بهداشتی مناسب به زندانیان سیاسی بیمار حتا در داخل زندان‌ها و در بهداری زندان‌ها با سیاست ایشان در محروم کردن روش‌مند زندانیان سیاسی از بسیاری حقوق دیگر سازگار است. این قصور ممکن است رویه‌‌ای روش‌مند برای ترساندن فعالان منتقد رژیم در جامعه‌ی مدنی و احتمالاً معادل جنایت ٬شکنجه، مجازات و بدرفتاری غیرانسانی٬ باشد.

در حقیقت، دولت‌مردان زندانیان عقیدتی را دو بار مجازات می‌کنند: یک بار با دستگیری خودسرانه و زندانی کردن آنها به‌خاطر فعالیت‌های صلح‌آمیز و سپس با ایجاد شرایط غیرقابل‌تحمل در حبس، از جمله محرومیت زندانیان بیمار از مداوای پزشکی که سلامت و وضعیت جسمی آنها را به خطر ‌می‌اندازد.